Świat roślinny i zwierzęcy, ochrona przyrody
Ponad 30% obszaru Warmii, Mazur i Suwalszczyzny pokrywają lasy. Najbardziej zalesione obszary znajdują się w pd. części, na piaszczystych sandrach Równiny Augustowskiej i Równiny Mazurskiej. Największy zwarty kompleks leśny stanowi tu Puszcza Augustowska – ok. 1220 km2. Na drugim miejscu znajduje się Puszcza Piska (ponad 1000 km2), a dalej Puszcza Borecka (ok. 300 km2) i Puszcza Romincka, przedzielona granicą państwową z Obwodem Kaliningradzkim (w granicach Polski ok. 120 km2; łączna pow. ok. 300 km2). Inne większe obszary leśne to: Lasy Skaliskie na pn. wsch. od Węgorzewa, Napiwodzkie, Purdzkie, Ramuckie na pd. wsch. od Olsztyna, Lasy Jabłonkowskie i Liwskie w okolicy Ostródy, Lasy Dzierzgońskie na pn. od Iławy. Ok. 84% drzewostanu stanowią lasy iglaste, w tym ok. 74% sosna i ok. 10% świerk. Wśród drzew liściastych ok. 4% drzewostanu stanowi dąb, ok. 4% brzoza, 3,7% olcha, 3,4% buk, 0,7% grab i ok. 0,1% osika. Poza lasami, do najbardziej charakterystycznych zbiorowisk roślinnych należą zbiorowiska wodno-torfowiskowe. W lasach Warmii, Mazur i Suwalszczyzny żyje wiele gatunków zwierząt, m.in.: jelenie, sarny, dziki, wilki, borsuki, wydry, bobry, żubry (Puszcza Borecka), a z ptaków: cietrzew, głuszec, orzeł przedni, orlik krzykliwy, bocian czarny. Na licznych jeziorach gnieździ się wiele gatunków ptactwa wodnego i błotnego, jak: kormorany, łabędzie, żurawie, perkozy, czaple, dzikie kaczki i inne. W jeziorach i rzekach regionu występuje ok. 40 gatunków ryb, m.in.: sielawa, sieja, węgorz, szczupak, lin, okoń, a w niektórych rzekach nawet troć i brzana. W celu ochrony zanikających gatunków roślin i rzadko występujących zwierząt utworzono Wigierski Park Narodowy, 6 parków krajobrazowych (Mazurski, Suwalski, Wzgórz Dylewskich, Pojezierza Iławskiego, Górzniańsko-Lidzbarski i Wzniesienia Elbląskie), ponad 100 rezerwatów przyrody (ornitologicznych, krajobrazowych, geologicznych i in.) oraz wiele pomników przyrody (duże głazy narzutowe, stare drzewa). Wśród ciekawszych rezerwatów należy wymienić: rezerwaty z ostojami bobrów m.in. na Czarnej Hańczy, nad jez. Wigry i na Pasłęce; rezerwat "Borki" ze stacją hodowli żubrów w Puszczy Boreckiej; Wyspę Kormoranów na Jez. Dobskim; rezerwat "Jez. Łuknajno" z największą w Europie kolonią łabędzia niemego (1200–2000 szt.) na pn. wsch. od Mikołajek; rezerwat
żółwia
błotnego "Orłowo Małe" na pn. wsch. od Nidzicy; głazowisko Fuledzki Róg, rezerwat sosny taborskiej na pn. wsch. od Ostródy; źródła rzeki Łyny; dolinę Drwęcy; głazowisko Bachanowo nad Czarną Hańczą; jez. Hańcza, dolinę Wałszy koło Pieniężna, Jez. Siedmiu Wysp (na pn. zach. od Węgorzewa), Jez. Karaś (na pd. zach od Iławy). Trzy rezerwaty uzyskały rangę międzynarodową. Są to: "Jez. Łuknajno", "Jez. Siedmiu Wysp" i "Jez. Karaś", które zostały wpisane na listę rezerwatów Konwencji Ramsar o ochronie terenów bagiennych i błotnych, mających międzynarodowe znaczenie w ochronie ptaków. Jez. Łuknajno ponadto jest wpisane przez UNESCO na Listę Światowych Rezerwatów Biosfery.
ZARYS DZIEJÓW
|