Gdy ruszyliśmy po dłuższym postoju w Tczewie i odjechali jakieś kilkanaście kilometrów, zauważyłem, że pociąg nasz zwolnił bieg.
Nie zwróciłbym na to uwagi, gdyby nie niemieccy kolejarze, którzy nic nie mówiąc zaczęli zeskakiwać z
brankardu
. Zostałem sam. Pociąg prawie stawał.
Nie namyślając się, wyskoczyłem z wagonu, o mało nie łamiąc sobie nóg, i wskoczyłem na stopnie parowozu. Właśnie była to chwila, kiedy maszynista i palacz sami zabierali się do zeskoczenia. Nie było czasu do stracenia. Wyjąłem z kieszeni brauning.
|