Co ona robi? - zastanawiał się, widząc, że założyła rękawiczkę i rozgarnia zarośla przy ganku. Pochylona, w spodniach, z których właśnie wyrastała, lecz zapewne nie stać jej było na nowe, coraz silniej przyciąga wzrok Bishopa; aż czuje zażenowanie, więc aby skierować myśl w inną stronę, próbuje odgadnąć, czego dziewczynka szuka w krzakach - niemożliwe, pokrzywy zbiera, na co jej to?
I wtedy przypomina sobie o istnieniu zupy
pokrzywowej
, należącej do menu tutejszej biedoty. Oni też będą to jedli, kiedy kowboj wróci z pastwiska; chude gołe ramiona czternastolatki poruszają się rytmicznie, gdy zrywa pokrzyw coraz więcej i więcej, takim ruchem, jakby targała figlarnie czyjąś brodę. A potem prostuje się, odrzuca włosy znad oczu i Bishop widzi, że za kilka lat wyrośnie z niej prawdziwie piękna kobieta. Jeśli oczywiście tryb życia i kowboj nie zniszczą tego w zarodku.
Dziewczynka z pokrzywami wbiega na ganek, jej bose stopy beztrosko plaskają na stopniach. Aż nagle odwraca się i patrzy na Bishopa tak, jakby cały czas była świadoma, że stał w oknie, a do tego czytała mu w myślach. I teraz wyraźnie bawi się jego zmieszaniem, którego pewnie z tej odległości nie widzi na twarzy, ale przecież czuje całym już niemal kobiecym ciałem.
|