Serdeczność i współczucie wszystkich były tak szczere, że Marta poczuła jeszcze większe cierpienie, którego żadną miarą nie udawało się opanować. Starała się, jak tylko mogła, aby nie zepsuć uroczystego wieczoru.
Restaurację na wigilijny wieczór przepięknie udekorowano lśniącymi złotem girlandami. Stoły nakryte długimi,
bordowymi
, z ciężkiego jedwabiu obrusami. Biała porcelana i srebrne sztućce z finezyjnie ułożonymi serwetkami. Na każdym stole zapalone w wysokich pucharkach świece nadawały niezwykle uroczysty charakter wieczoru. Nastrój dopełniały przyciemnione światła i z ukrytych głośników delikatnie rozbrzmiewające melodie kolęd.
Jeszcze wczoraj cieszyłaby się taką świąteczną, uroczystą atmosferą. Dzisiaj drażni ją wszystko. Cierpienie szarpie wnętrzności, pali żywym ogniem, czuje, że żołądek podchodzi do gardła, nie jest w stanie prawie niczego przełknąć. Widok zadowolonych ludzi, składających sobie życzenia, powoduje jeszcze większe pogorszenie jej bólu. Pragnie jak najszybciej stąd wyjść, rzucić się w domu na łóżko i zawyć. Zawyć!
|