e uprawiają bandytyzm w majestacie prawa, przy czym - ku zdumieniu indywidualnych zawodowców niemal z reguły towarzyszy temu procederowi brak alternatywy, a bądź co bądź właśnie alternatywa była niegdyś filozoficznym fundamentem bandytyzmu. Wiktor Suchowiak zawsze pracował w myśl zasady "pieniądze albo życie!", co dawało jego kontrahentom możliwość wyboru. Totalizmy miały dokonywać rabunku honoru, wolności, mienia, a nawet życia, nie pozostawiając żadnego wyboru ani ofiarom, ani nawet bandytom.
W czasach, o których mowa, szalał w Europie totalizm młodzieńczy, niezwykle drapieżny i agresywny, który mordował bez litości całe narody, przy okazji grabiąc je w sposób bezprzykładny. Później świat miał się trochę
ustatkować
, bo nie było już wojny - przynajmniej w Europie - a zatem totalizmy uprawiały swój proceder bardziej dyskretnie, rzadko sięgając po życie ludzkie, o wiele zaś częściej po ludzką godność i wolność, nie gardząc oczywiście rabunkiem mienia, zdrowia, a przede wszystkim świadomości, która zawodowych, indywidualnych bandytów nigdy nie interesowała, bowiem nigdy nie była do spieniężenia. Wiktor Suchowiak miał dożyć czasów, kiedy totalizmy pod każdą szerokością geograficzną i pod rozmaitymi hasłami ideowymi, które zresztą odgrywały wyłącznie rolę kostiumu i dekoracji, uprawiały bandytyzm zupełnie jawnie, w biały dzień, przy akompaniamencie orkiestr dętych oraz deklamacji, czasem nie pozbawionych liryzmu.
Wiktor Suchowiak zazwyczaj posługiwał się łomem, a w czasach kiedy działał pod szczęśliwszą gwiazdą - kastetem. Przemoc stosował tylko w okolicznościach wyjątkowych, gdy opór i odmowa przekraczały granice jego cierpliwości i zagrażały powodzeniu przedsięwzięcia. Nie mógł więc konkurować z dywizjami czołgów i batalionami uzbrojonych w broń maszynową żołnierzy, ani też - w czasach późniejszych - z takimi narzędziami przemocy, jak generatory wysokiego napięcia, zima polarna, napalm, szantaż całych
|