I runął mur, tysiącem ech // wstrząsając wzgórza i doliny!
Lecz poza murem - nic i nic! // Ni żywej duszy, ni Dziewczyny!
W pierwszym momencie jesteśmy skłonni powiedzieć, zgodnie z jego graficznym wyglądem, że jest to wiersz aż 17zgłoskowy, ze średniówką po ósmej sylabie: 17 (8+9). Tak przecież Leśmian go pisze. W wierszach polskich średniówką najczęściej spotykaną jest
średniówka żeńska
, to znaczy taka, która wypada po wyrazie dwusylabowym: ''I zginie, a nie będzie // umiał w to ugodzić''. W Dziewczynie - ma to miejsce w całym utworze - średniówka zawsze pada po wyrazie jednozgłoskowym, który, z nielicznymi wyjątkami, posiada w języku polskim przycisk. Taką średniówkę nazywamy średniówką męską. Jest ona tak bardzo słyszalna, że dwuwiersze Dziewczyny można by napisać odmiennie, niczego mimo to, poza układem graficznym, nie zmieniając w ich wyglądzie wersyfikacyjnym. Tyle że rymować się będzie co drugi werset:
Dwunastu braci, wierząc w sny,
Zbadało mur od marzeń strony
A poza murem płakał głos,
Dziewczęcy głos zaprzepaszczony.
|