sem nawet osiem miesięcy! Przeważnie rodzą się dwie sztuki, ale bywa ich także sześć. Rodzą się całkowicie owłosione, od początku widzą i mają pełne uzębienie, mogą też korzystać z pokarmu przeznaczonego dla matki. Zaraz po urodzeniu poruszają się niezgrabnie na długich, szczudłowatych nóżkach. Trwa to jednak bardzo krótko. Potem zachowują się już tak, jakby od dawna były na świecie, można powiedzieć, że w zasadzie od początku są bardzo samodzielne i wesołe. Matka karmi je około trzech tygodni.
Chociaż mają bardzo mocne zęby, świnki morskie nigdy nie używają ich w obronie własnej i dlatego są doskonałymi towarzyszami zabaw nawet najmniejszych dzieci. Nie ma obawy, że je zranią. Trzeba jednak pamiętać, że małe dziecko - nie zdając sobie sprawy, niechcący, mimowiednie - może zagrozić życiu delikatnego zwierzątka. W mieszkaniu świnka morska może przebywać poza swoim pomieszczeniem jedynie wtedy, gdy mamy czas, żeby jej pilnować. Bardzo chętnie wchodzi i ukrywa się pod meblami, w szafach, a nawet - jeśli zdarzy się okazja - w chłodziarce czy piekarniku. Świnki morskie, które cierpliwie znoszą nawet niemiłe kontakty z człowiekiem, wobec swych współbraci nie są tak opanowane ani tolerancyjne. Samiczki potrafią doskonale radzić sobie ze zbyt
natarczywymi
samcami. Wprawdzie na ogół wystarczy pokazanie groźnych zębów, ale czasem szarpią nimi mocno za sierść nie lubianego partnera. Gdy spotkają się dwa dorosłe samczyki, które do tej pory mieszkały osobno, dochodzi do ostrych spięć.
Te miłe zwierzątka wydają przedziwne dźwięki - chrząkanie, pomrukiwanie, czasem radosne "gruchanie", co świadczy o dobrym samopoczuciu, a często jest powitaniem ulubionego opiekuna. Czasami świnka morska odzywa się donośnym piskiem, przypominającym głos świni domowej. Pisk ten wskazuje na oburzenie, stanowi sygnał, że jest jej źle: może być głodna czy spragniona, może być jej zimno, a niekiedy po prostu czegoś się boi. Ma bardzo dobrze rozwinięte zmysły słuchu i węchu, doskonale więc rozpoznaje
|