dzenia. Należy jednak pamiętać, że dzisiejszy kształt księgi nie jest ani dziełem Jeremiasza , ani jego przyjaciela, ucznia i towarzysza - Barucha. Księga ta bowiem, podobnie jak inne księgi prorockie, jest także rezultatem długiego procesu rozwojowego. Dziś wprawdzie trudno ustalić kolejne etapy, jakie towarzyszyły procesowi przekazywania zawartych w tej księdze materiałów, niemniej jednak wszyscy niemal bibliści zgodnie przyjmują, że dzisiejszy kształt księgi jest rezultatem pracy wielu osób.
Działalność proroka Jeremiasza, podobnie jak jego poprzedników, polegała głównie na ustnym nauczaniu, w którym stosował formy właściwe także dla innych proroków, nawiązujące jednak częściej do praktyk kultowych i przeplatane pouczeniami o treści moralizatorskiej. Formom tym nadał jednak
Jeremiasz
, jako jeden z największych poetów Starego Testamentu, wiele nowego rozmachu i specjalnego kolorytu. Zebranie wypowiedzi i nauk proroka w jeden zbiór oraz spisanie ich stanowiło drugi etap w dziejach przekazu posłannictwa prorockiego.
Księga Jeremiasza, jak żadna inna księga prorocka, dostarcza nam (rozdz. 36) bardzo ważnych informacji na temat jej powstania. Dowiadujemy się, że prorok przystąpił do spisania swych nauk dopiero z rozkazu Jahwe "w czwartym roku króla Judy Jehojakima, syna Jozjasza" (Jer 36, 1). Wtedy to wezwawszy Barucha, syna Neriasza, Jeremiasz podyktował mu swe nauki, głoszone od początku działalności prorockiej, a więc z lat 627-605 p.n.e. Zostało to spowodowane niewątpliwie tym, że ówcześni zwierzchnicy r
|