Jacek, rozglądając się bacznie, czy przypadkiem nikt go nie obserwuje, dotarł pod willę zamieszkiwaną przez wdowę po prokuratorze wojskowym, wyjątkowo krwiożerczej kanalii. Żartowano nawet, że kiedyś na cmentarzu komunalnym alejka pełna grobów jego ofiar dostanie nazwisko oskarżyciela. Chłopak jeszcze raz rozejrzał się i zadzwonił według pouczenia księdza – trzy krótkie sygnały, jeden długi.
– O co chodzi? – zabrzmiał z wnętrza
skrzekliwy
głos kobiecy.
– Jestem pionierem z drużyny imienia Janka Krasickiego, zbieram makulaturę na pomoc zimową... Dla Afryki – dorzucił. Miał nadzieję, że wdowa posiada poczucie humoru.
|