- Przecież pani skończyła.
- Nie, to jeszcze nie koniec... Geniusz przestał się pojawiać, jakby pojął, że wyrok zapadł
ostatecznie
. Zwracał uwagę na swoje pisma i publikacje, a przydał się tylko skórzany kufer. A może widział już pożar całej Warszawy? Powstanie? Może im przyszłość się jawi przemieszana z minionym? Może pojął, że i biblioteka spłonie? Czymże była garść jego papierów, którą tak chciał uratować, wobec tego ofiarnego stosu?
Panna Agata pojawiała się u nas coraz rzadziej, miała innych klientów, którzy jej płacili za seanse i poili słodkimi nalewkami. Przyznała mi się, że ją złości niechęć przyzywanych do ujawnienia swojej obecności. Była pewna, że mąż i syn krążą wokół nas, ale z jakichś sobie tylko wiadomych przyczyn ustępują miejsca innym.
|