Teraz Wilhelm Tell opowiedział, jak doszło do tego, że chłopcy znaleźli mnie nocą w parku pałacowym. Okazało się, że do Jasienia przyjechali późnym wieczorem. Nie wiedzieli, gdzie mnie szukać, zresztą z początku postanowili nie wchodzić mi w paradę i pozostać na uboczu. Myśleli, że się będę gniewał z powodu ich przyjazdu.
Podczas pobytu na obozie dość dokładnie poznali okolicę, wiedzieli więc o dobrym miejscu na biwak. Rozłożyli się obozem za wzgórzem obserwatorium, w lesie nad rzeczką. Wkrótce poszli spać, ale już leżąc, zaczęli się
naradzać
i jeszcze raz rozważać sprawę przyjazdu do Jasienia. Doszli do wniosku, że moje zainteresowanie wzbudziła zawarta w Księdze strachów przygoda Wiewiórki. Wymknęli się więc z namiotu i poszli nocą do ruin, przypuszczając, że mnie tam zastaną.
W obserwatorium zauważyli jakiegoś człowieka z latarką. Zaczaili się w krzakach obok ścieżki. Byli świadkami mojego przyjścia do ruin.
|