Nie ma twierdzeń pewnych, każde z nich stale jest narażone na falsyfikację i(lub) zastąpienie przez twierdzenie lepiej opisujące rzeczywistość. Obowiązkiem uczonego jest bezlitosne testowanie, przez próby falsyfikacji, wszystkich teorii i przedstawienie swoich własnych koncepcji w formie ułatwiającej falsyfikację.
Strategia falsyfikacjonizmu jest spójną częścią bardziej generalnej ewolucyjnej koncepcji poznania społecznego, którą streściłem omawiając zastępowanie ewolucji biologicznej przez kulturową. Jest to koncepcja poznania bez podmiotu, albo też obiektywnej wiedzy znajdującej się poza tworzącym ją człowiekiem. Jej autor nazwał ją koncepcją trzeciego świata, trzeciego w stosunku do światów rzeczywistości i
indywidualnego
ludzkiego poznania. Podstawą selekcji tych idei z trzeciego świata, które należą do nauki, jest ich zgodność z porządkiem zawartym w świecie rzeczywistości, a narzędziem selekcji i twórcą
nowych mutacji idei jest świadoma działalność człowieka należąca do drugiego świata. To, że w świecie rzeczywistości istnieje porządek, jest jedynie założeniem, ale doświadczenia dotychczasowego rozwoju wiedzy utwierdzają nas w zasadności tego założenia.
|