Przegląd wydarzeń
Odrodzenie przyniosło wyzwolenie średniowiecznemu człowiekowi, pracującemu jako anonimowa jednostka sub specie aeternitatis, na chwałę Bożą, przywróciło mu indywidualność, którą utracił po upadku antyku. Nie dało jednak poprawy w losie chorych psychicznie. Zapełniali oni opustoszałe leprozoria, więzienia i nadal byli przedmiotem prześladowań Inkwizycji. Z nielicznych wzmianek można wnosić, że chorzy dobrze sytuowani mogli korzystać z opieki bądź domowników, bądź lekarzy i prywatnych zakładów, które rozwinęły się zwłaszcza w dwóch następnych wiekach. Dominikanie Johann Sprenger i Heinrich Kraemer za aprobatą papieża Innocentego VIII wydali wspomniany już Młot na czarownice (Malleus maleficarum) w 1484 r. Jakub VI, król Szkocji, zwalcza w swej Demonologii w formie dialogu (1597) poglądy Reginalda Scotta, poprzednika Johanna Weyera stającego w obronie czarownic. Rozproszeni po upadku Bizancjum uczeni
bizantyjscy
zapoznają Europę z prawem rzymskim, poezją, filozofią i nauką grecką.
Poglądy ówczesnych postępowych lekarzy i myślicieli są mieszaniną przejętego od Greków racjonalnego empiryzmu, astrologii, magii i alchemii. Paracelsus (1493–1541) jest typowym przedstawicielem tej epoki. Rewolucyjnie zwalcza obowiązujące na uniwersytetach martwe kanony scholastycznej wiedzy. Wierzy w wartość doświadczenia i zdobywa je, wędruje po Europie (przy czym odwiedza również Polskę?), ale jest głęboko przekonany o wpływie ciał niebieskich na losy ludzkie. Zajmuje się alchemią, a zalecan
|