Dane tekstu dla wyniku:	1
Identyfikator tekstu:	IPIPAN_7121001306401
Tytuł:	Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 17.11.1999, 3 kadencja, 64 posiedzenie, 1 dzień
Wydawca:	Wydawnictwo Sejmowe
Źródło:	Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP
Kanał:	#kanal_prasa_inne
Typ:	#typ_qmow
Autorzy:	Kancelaria Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej,
Data publikacji:	1999
Jako leśnik pragnę dla podkreślenia wagi problemu odnieść się do jednego z zasobów, będących przedmiotem ustawy, a mianowicie do zasobów leśnych. Lasu nie stanowią drzewa, jak to najczęściej jest postrzegane na pierwszy rzut oka, bez głębszej analizy. Las to zespół biologiczny świata roślin i zwierząt, będących w nierozerwalnym związku z wodą, glebą, powietrzem atmosferycznym i energią promienistą słońca. Aby istniał las, wszystkie te składowe środowiska naturalnego muszą istnieć w jednym czasie, w jednej przestrzeni. Nie ma lasu bez któregokolwiek z nich. Nie ma lasu bez roślin i zwierząt, ale równocześnie las jest miejscem ich istnienia, trwania i rozwoju. Nie ma lasu bez gleby, ale równocześnie las jest glebotwórczy . Nie ma lasu bez wody, ale równocześnie las jest ogromną fabryką czystej wody, przywracanej nieustannie do obiegu przyrodzie. Nie ma lasu bez powietrza atmosferycznego, ale równocześnie las oczyszcza powietrze, pochłaniając dwutlenek węgla i inne zanieczyszczenia gazowe i pyłowe, oraz wzbogaca je w życiodajny tlen. Nie ma lasu bez energii promienistej słońca, niezbędnej do rozszczepienia w procesie fotosyntezy cząsteczek wody na wodór i uwalniany do atmosfery tlen. I to dopiero pozwala zrozumieć rolę i funkcje środowiskotwórcze lasu, które są absolutnie nie do przecenienia. Obecnie podejmuje się wiele światowych i międzynarodowych działań na rzecz racjonalnej gospodarki oraz ochrony zasobów naturalnych. Należy tu wymienić chociażby powołanie Klubu Rzymskiego w roku 1968, Konferencję Narodów Zjednoczonych ˝Szczyt Ziemi˝ w Rio w 1992 r. czy też paneuropejskie konferencje ministerialne na temat ochrony lasów w Strasburgu w 1990 r., w Helsinkach w 1993 r. i w Lizbonie w 1998 r. Działaniom tym towarzyszą równocześnie idee neoliberalizmu, a wśród nich zasada deregulacji