Dane tekstu dla wyniku: 1
Identyfikator tekstu: PWN_1102000000027
Tytuł:
Wydawca: Znak
Źródło: Świat ludzkiej nadziei : wybór szkiców filozoficznych 1966-1975
Kanał: #kanal_ksiazka
Typ: #typ_publ
Autorzy: Józef Tischner,  
Data publikacji: 1975
ańskiej pedagogiki znalazła się sprawa doświadczenia drugiego człowieka. Zadaniem tej pedagogiki jest m.in. odkryć przed człowiekiem drugiego człowieka, ukazać go w perspektywie jego przeznaczeń, odsłonić w nim samym te miejsca, w których jest człowiekowi potrzebny drugi człowiek, nauczyć mądrych poświęceń za bliźnich. Właściwie żadna inna pedagogika nie kładzie tak silnego nacisku na doświadczenie drugiego jak pedagogika chrześcijańska. "Cokolwiek uczyniliście tym biedakom, mnieście uczynili."
Doświadczenie drugiego ma w chrześcijaństwie swój niepowtarzalny wymiar. Nie jest ono widzeniem drugiego w jego niejako "egzystencjalnej nagości", lecz osiąga perspektywę oświetloną szczególnymi blaskami. Perspektywę i kierunek nadaje mu chrześcijańska nadzieja. Ani wiara, ani nawet miłość nie odcisnęły na chrześcijańskim widzeniu bliźniego takiego piętna, jakie odcisnęła na nim nadzieja. Bliźni żyje pośrodku przestrzeni, której zręby znaczą podstawowe prawdy nadziei. Znamy je wszyscy dobrze. Jest tam prawda o zbliżaniu się Królestwa Bożego, nadająca sens całej naszej przyszłości... Jest prawda o Bo gu, który tak umiłował świat, że Syna swego dał... Znamy prawdę o godności człowieka, który został obdarowany Bożym dziecięctwem. Znamy również prawdę o sądzie, która wyzwala człowieka od obsesji tego świata - świata skazanego na zagładę. W stosunku do bliźniego pojawiła się jeszcze jedna, całkiem szczególna nadzieja. Jest nią nadzieja miłości doskonałej. Przykazanie miłości jest w rzeczywistości wyzwoleniem w człowieku nadziei, że miłość doskonała jest możliwa, chociaż jej urzeczywistnienie nie jest łatwe. Gdyby miłość była gotowym faktem, jak widzenie barw czy słyszenie dźwięków, nie musiałaby stać się treścią przykazania. Gdyby była niemożliwa jak kwadratowe koło, nie mogłaby być przykazaniem. Stała się przykazaniem dlatego, aby mogła stać się przedmiotem ludzkiej nadziei.
Chrześcijanie wnoszą we współczesny świat swoje własne widzenie człowieka oraz swą własną nadzieję, która im takie widzenie umożliwiła. Proponując je światu, wchodzą często w konflikt ze światem, który nie zna blasków ich nadziei. Ale bywa i tak, że swymi propozycjami przynoszą odpowiedź na najgłębsze pragnienia ludzkich serc. Troska o autentyzm świadectwa splata się z troską o prawdę dialogu ze światem, który bądź nie rozumie ich świadectwa, bądź pragnie poznać jego pełnię. Chrześcijaństwo nie