kwitła sztuka jubilerska. Potrafiono wytwarzać wiele przedmiotów codziennego użytku, jak choćby kotły, beczki czy wiadra z drewnianych klepek. Produkowano lampy oliwne. Wyroby często posiadały oryginalne zdobienia. Na naczyniach toczonych zarówno ręcznie, jak i na kole garncarskim, zdobienia malowano na wyrobach przed lub po wypaleniu. Nanoszono je także za pomocą dłut i rylców albo odciskano metalową formę. W ten sposób powstawała produkcja wręcz seryjna, pozwalająca na naśladownictwo zdobień.
Celtowie byli również mistrzami w obróbce drewna. Cieśle tworzyli wygodne domy, powstawały znakomite sprzęty codziennego użytku, mosty i umocnienia, łodzie, łuki, Celtycka sztuka jubilerska cieszyła się uznaniem w całej Europie z drążonych pni czy drewniane cembrowania studni. Szkoda, że do naszych czasów przetrwało bardzo niewiele wyrobów drewnianych. Opanowano sztukę posługiwania się różnymi narzędziami ciesielskimi i
stolarskimi
, całkowicie lub częściowo wykonanymi z metalu. Należały do nich m.in.: siekiery i siekierki z młotkiem (asice), nożyce, świdry, ciosła, skoblice, ostrza pił różnej wielkości oraz kątownice. Kwitło bednarstwo i produkcja czerpaków, kadzi i beczek. Do dziś w języku francuskim określa się te ostatnie słowem tonneau względnie tonne, co jest zapożyczeniem z dawnego języka celtyckiego. Rozwinięta była też taka dziedzina rzemiosła, jak wikliniarstwo i plecionkarstwo. Powstawały kosze, kobiałki, kufry, kołyski, maty, płoty i wiele innych wyrobów.
Handel
|