Liczne wychodźstwo włoskie (ponad 250 tys. w ostatnim dziesięcioleciu XIX w., około 0,5 mln rocznie w początkach XX w.) kierowało się do krajów Ameryki Łacińskiej, w pierwszym rzędzie do Argentyny i Brazylii, częściowo także do Stanów Zjednoczonych. Do Ameryki Południowej podążali emigranci portugalscy i hiszpańscy.
Emigracja przybrała w niektórych państwach takie rozmiary, że pewne narody były liczniej reprezentowane w krajach zamorskich niż we własnej ojczyźnie – np.
Portugalczycy
w Brazylii, Irlandczycy w Stanach Zjednoczonych.
Nie było, rzecz prosta, wychodźstwa z Francji, której, przeciwnie, potrzebne były obce ręce do pracy.
|