m. Z drugiej zaś strony układy pomiarowe (zwłaszcza prądnice tachometryczne) mają masowe momenty bezwładności, które w warunkach dużych przyspieszeń są źródłem znacznych sił dynamicznych. Łącze sprzęgłowe musi te siły przenieść, zapewniając również dużą sztywność połączenia (ze względu na wymagane wysokie właściwości dynamiczne). Na rys. 3.44 przedstawiono przykłady sprzęgieł do łączenia układów pomiarowych z wałkiem silnika lub śruby pociągowej, dopuszczających niewspółosiowość tych elementów.
Kolejnym technicznie trudnym problemem jest sztywne, bezluzowe przenoszenie momentu napędowego na wałek układu pomiarowego. Układ pomiarowy ma pewne opory ruchu (na ogół niewielkie) oraz opory wynikające z obciążeń dynamicznych (opory te np. w przypadku prądnic tachometrycznych mogą być 10–20 razy większe niż statyczne opory ruchu). Wymaga to stosowania sztywnych połączeń mechanicznych zdolnych do przenoszenia stosunkowo dużych momentów obrotowych. Tradycyjne połączenia wpustowe, wielowypustowe itp. nie zdają egzaminu, zwłaszcza w warunkach rewersyjnych ruchów o bardzo dużych
przyspieszeniach kątowych
. Stosuje się więc różnego rodzaju zaciski sprężyste, których przykłady przedstawiono na rys. 3.45.
Wielu wytwórców serwomechanizmów posuwu oferuje zintegrowane z silnikiem układy pomiarowe drogi i prędkości, stanowiące tzw. serwojednostki. Serwojednostki montuje się bezpośrednio na obrabiarce uzyskując kompletny serwomechanizm posuwu. Na rys. 3.46 przedstawiono rozwiązanie konstrukcyjne zintegrowanego układu pomiarowego drogi (rezolwer) i prędkości (prądnica tachometryczna) wraz z bezluzową przekładnią zębatą i sprzęgłem Oldhama, jakie często spotyka się w serwojednostkach.
|