Każdy z braci bliźniaków miał stalowy szafes w dyrekcji i co miesiąc przyjeżdżał z Berlina po forsę. Zabrał swoją mamonę, zamknął grzecznie, ale żeby tam przy szafesie brata wytrychem pomajstrować - nie, tego u nich nie było! Dzielili się sprawiedliwie, pół na pół, bez krzyku. Cicha rodzina.
Tak szło ładnie-pięknie do czternastego roku. Nagle trach wojna! Potem znów trach - osiemnasty rok - Niemcy rozbite, Polska
powstaje
!
Bliźniaki czym prędzej do Celulozy, a starosta powiada: "Wolnego, panowie, fabrykę zabraliśmy na wojenne odszkodowanie!"
|