Ta dziewczyna w pełni zasłużyła na śmierć i musi umrzeć, a w całym Berlinie nie było nikogo oprócz Klossa, kto mógłby wykonać wyrok. Rozkaz otrzymał poprzedniego dnia rano, gdy już wszystko było wiadomo. Polecenie przekazał stary Arnold, jedyny berliński kontakt Klossa i jego jedyny współpracownik. Człowiek absolutnie pewny, rozważny i z ogromnym doświadczeniem, ale przecież już niemłody i schorowany. Powinien odpocząć, nikt nie znał jednak Berlina tak dobrze jak on i nikt nie mógł go zastąpić.
Informacje centrali były skąpe, ale wystarczające;
Arnold
uzupełnił je relacją pewnego kolejarza, niegdyś członka KPD. Otóż Ingrid Kield, szwedzka śpiewaczka, od półtora roku pracowała dla polskiego wywiadu. Zwerbował ją pewien emisariusz centrali, który kursował między Berlinem i Sztokholmem, a poznał piękną Szwedkę w Paryżu. Oddała znaczne usługi. Przewoziła ważne informacje z Berlina do Sztokholmu. Łącznicy z Warszawy kontaktowali się z nią zawsze, gdy występowała w Niemczech, a występowała dość często i miała przyjaciół nawet wśród wysokich funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy. Sprawdzano ją też wielokrotnie, ufano jej bez zastrzeżeń. Okazało się przecież, że sprawdzano nie dość często. Gdy Ingrid Kield zdradziła...
Trzymał ją w ramionach. Uśmiechała się, ale nie patrzyła na Klossa, jej wzrok błądził gdzieś po sali. Pomyślał, że gdyby wiedziała o nim cokolwiek... Jakie to szczęście, że nie otrzymał wcześniej polecenia nawiązania kontaktu z Ingrid Kield. Ani on, ani Arnold...
|