4wykazujący bardzo duże powinowactwo do tlenu musi być wprowadzony do kąpieli po jej odtlenieniu. Podawany jest on w postaci żelazowolframu. W okresie rafinacji wprowadza się także mangan, chrom, krzem, wanad i tytan w postaci stopów z żelazem. Obowiązuje przy tym zasada, że im większe powinowactwo do tlenu wykazuje dany dodatek stopowy, tym później wprowadza się go do kąpieli. Na przykład żelazotytan wprowadza się bezpośrednio przed spustem stali.
Przedstawiona wyżej technologia, nazywana
zasadową
, ze względu na zasadowy charakter używanego w niej wapna, umożliwia wytop stali o dowolnym składzie. W wielu przypadkach, w zależności od wymagań odnoszących się do jakości stali i rodzaju złomu będącego do dyspozycji, technologia poszczególnych faz procesu zasadowego jest modyfikowana lub upraszczana. Celem tych zmian jest skrócenie czasu wytopu, polepszenie jakości stali, a także lepsze wykorzystanie cennych składników wsadowych, z których część jest tracona [209], [176].
Wytapianie stali bez utleniania. W technologii zasadowej w fazie utleniania całkowicie lub częściowo utleniają się m.in. Si, Mn, Cr, W, V zawarte w złomie. Jeśli złom zawiera Al i Ti, to utleniają się one całkowicie już w fazie roztapiania. Tworzące się tlenki usuwane są z żużlem. W celu maksymalnego wykorzystania tych pierwiastków proces prowadzi się bez utleniania, a więc nie wprowadza się rudy i ogranicza reakcje utleniania w fazie topienia. Rezygnacja z utleniania uniemożliwia usunięcie C,
|