Wyniki analizowanych badań upoważniają do pozytywnej odpowiedzi na obydwie kwestie: istnieją uchwytne, istotne statystycznie i społecznie ważne, środowiskowe zróżnicowania zjawiska. Stwierdzić możemy wyraźną zależność między pozycją społeczną rodziców a nasileniem prób samobójstw ich potomstwa, dzieci i młodzieży.
Omawiana zależność przejawia się w innym nasileniu tendencji samobójczych w poszczególnych warstwach i kategoriach społeczno-zawodowych. Są to te same kategorie i warstwy, które należą w społeczno-zawodowej strukturze zgonów samobójczych do mniej lub bardziej suicidogennych. Najwyższe wskaźniki prób samobójczych przejawiają dzieci ze środowisk robotniczych, zwłaszcza dzieci robotników
niewykwalifikowanych
, najniższe - dzieci rolników. Dane dotyczące dzieci ze środowisk inteligenckich oscylowały wokół średnich wskaźników samozniszczenia obliczonych dla całej badanej populacji. Nadreprezentacja dzieci ze środowisk robotniczych przejawiała się w wielokrotnie wyższym udziale tej grupy młodych samobójców niż grup robotniczych w strukturze zawodowo czynnej ludności Polski. Podobnie niedoreprezentacja dzieci rolników podejmujących próby samobójcze była odwrotnie proporcjonalna do udziału tej warstwy społecznej i zawodowej w strukturze pracującej ludności kraju.
Konstatacje te dotyczą uczniów i uczennic z grupy uznanej za "normalną". Wśród dzieci i młodzieży z rodzin zdezorganizowanych udział synów i córek robotników i robotnic jest jeszcze wyższy i obejmuje ponad 80% całej populacji. Jest to jednak związane z doborem próby. Za rodziny zdezorganizowane uznano rodziny, w których faktycznemu rozbiciu rodziny towarzyszyły patologiczne zachowania przynajmniej jednego z rodziców (alkoholizm lub przestępczość skierowane przeciw rodzinie). Przeprowadzone w ro
|