eus już nazajutrz domyślił się, że Ajtra jest brzemienna. Sam wróci do Aten, ale jej trosce powierza dziecię; jak ufał bogom -wreszcie syna. Niechże go Ajtra wychowuje w odosobnieniu. Zostawił też taki znak: włożył miecz i sandały pod ogromny kamień; kiedy syn będzie dosyć silny, aby głaz ten podnieść, ma wziąć te przedmioty i powędrować do Aten, do ojca. Dopiero wtedy będzie mógł spokojnie sprostać swoim krewnym, pięćdziesięciu synom Pallasa. Ajgeus bał się, że zabiliby młodziutkiego Tezeusza.
Tę próbę dorosłości Tezeusza, a zarazem dowody Ajgeusowego ojcostwa, podają obaj nasi główni autorzy, jak też inne źródła. Plutarch notuje (Żywot Tezeusza, 4), że w Atenach w wigilię święta Tezeusza ciągle się składa barana w ofierze, aby uczcić pamięć niejakiego Konnidasa, który był wychowawcą chłopięcia w Trojzenie. Miasto matki, gdzie heros żył w najmłodszych latach, także chlubiło się nim. Taką opowieść o Tezeuszowym dzieciństwie Pauzaniasz usłyszał tu i zapisał (1, 27, 7). Któregoś dnia Herakles odwiedził Pitteusa. Położył na podłodze swoje odzienie, lwią skórę. Wszystkie dzieci, ile ich było w pałacu, z piskiem uciekły, mniemając, że to żywy lew. To samo pomyślał siedmioletni
Tezeusz
, lecz bynajmniej nie umknął. Wyrwał z rąk służebnika siekierę i pobiegł walczyć ze skórą.
Kiedy doszedł do świtu młodości (Plutarch, 6; Apollodoros, 3, 16, 1, mówi nawet o dorosłości, Pauzaniasz zaś, 1, 27, 8, inaczej: o wieku lat szesnastu), Ajtra pomyślała sobie, że już dla niego pora zmierzyć się z kamieniem. Powiedziała mu, czyim jest synem, i powiodła Tezeusza ku skale. Bez trudu wyjął miecz i sandały. Tak, powędruje teraz do Aten, pokaże się tam. Ojciec, zapewniła matka, pozna go po mieczu i sandałach. Ajtra i Pitteus, który już bardzo się w nim rozmiłował, prosili, aby popłyn
|