Dane tekstu dla wyniku:	1
Identyfikator tekstu:	IJPPAN_PolPr_TS01170
Tytuł:	Rządy Piastów cz. II
Wydawca:	"Polskapresse". Oddział "Prasa Śląska"
Źródło:	Trybuna Śląska
Kanał:	#kanal_prasa_dziennik
Typ:	#typ_publ
Autorzy:	Tomasz Borówka, Ryszard Parka,
Data publikacji:	2004-10-14
> Między księciem i biskupem Ale nawet tak zrównoważony, konstruktywny, a przy tym hojny dla Kościoła monarcha, jak Henryk Brodaty, nie uniknął starć z biskupami wrocławskimi i w efekcie ekskomuniki. A poszło o sprawy całkiem przyziemne, czyli jak to zwykle w świecie bywa, o pieniądze i władzę. Książę bowiem uważał, że przybyli na jego ziemie osadnicy, których uwolnił od podatków, są od nich zwolnieni całkowicie. A biskup Wawrzyniec był zdania nieco odmiennego, uważając mianowicie, iż książęce wolnizny bynajmniej nie obejmują należnego Kościołowi świętopietrza . Kolejnym kamieniem obrazy stało się żądanie Henryka Brodatego, by poddani biskupa podlegali książęcemu sądownictwu. Ten zaś spór do tego stopnia się zaognił, że Henryk Brodaty, fundator kościołów i klasztorów mnogich, mąż księżnej Jadwigi – późniejszej świętej, człowiek bogobojny przecież i do głębi przyzwoity, został przez biskupa Tomasza I klątwą obłożony (1235). Nie zdjęto jej aż do śmierci Brodatego (1238) i dopiero jego syn i następca, Henryk Pobożny, doprowadził do cofnięcia ekskomuniki. Takie to były czasy. Książę Henryk zaś Pobożny przydomek swój zaszczytny po znacznej części dzięki wpływowi zbawiennemu matki swej, świątobliwej nad wyraz księżnej Jadwigi otrzymał. Pobożna ta niewiasta, która wraz z mężem swym, Henrykiem Brodatym, śluby czystości złożyła (Brodaty innych wprawdzie przyjemności z życia sobie nie odmawiał, w kielichu wina i dowcipach sprośnych rozrywki dla siebie szukając), do tegoż samego i syna swego z synową Anną namawiała. I chociaż czystości dozgonnej nie ślubowali, rad księżnej