| Dane tekstu dla wyniku: | 1 |
| Identyfikator tekstu: | IJPPAN_p00002615284 |
| Tytuł: | Oscycić wroga |
| Wydawca: | Polityka - Spółdzielnia Pracy |
| Źródło: | Polityka nr 2453 |
| Kanał: | #kanal_prasa_tygodnik |
| Typ: | #typ_publ |
| Autorzy: | Marta Landau, |
| Data publikacji: | 2004-05-22 |
|
W skroni zmumifikowanego mężczyzny z kurhanu w Pazyryku, ok. 300 km na południowy wschód od Ajmyrlygu, odkrytego przez rosyjskiego archeologa Sergieja Rudenkę, zieją trzy wielkie dziury. Nikt nie może przeżyć takiej rany zadanej prawdopodobnie toporem. Skóra czaszki została nacięta i zdarta. Jednak przed pogrzebem żałobnicy przyszyli do czaszki... inny skalp, nad czołem, za pomocą końskiego włosia.
Najwcześniejsze znane przypadki skalpowania pochodzą z okresu neolitu, około 4500 r. p.n.e. W bagnie Dyrholmen, w Danii, odkryto w latach 20. i 30. kilkanaście czaszek ze śladami skalpowania, wśród nich jedną należącą do dziesięcioletniego dziecka. W Alvastra, w Szwecji, ślady nierównego cięcia na czaszce młodego, oskalpowanego mężczyzny świadczą, że skórę z włosami zdarto prawdopodobnie tuż przed lub zaraz po śmierci. Młodzieńcowi odrąbano też głowę. W okresie brązu, w III i II tysiącleciu p.n.e., skalpowanie znane było zarówno w Europie jak i na Bliskim Wschodzie. Czaszka czterdziestoletniego mężczyzny ze zdartą skórą pochodzi z grobu w Bab-ed-Dhra w Jordanii, z około 3200-3000 r. p.n.e. Ponieważ jednak nie ma na niej śladów nacięć, jest możliwe, że skórę pożarło drapieżne zwierzę. W Niemczech z bagna Tannenhausener, koło Hamburga, wydobyto pięć oskalpowanych ciał datowanych na okres wczesnego brązu. Chociaż większość oskalpowanych to mężc | |