Opowieści były ilustrowane. Mieliśmy bowiem w domu wielką księgę Starego Testamentu, w grubych skórzanych okładkach, która zawierała liczne wspaniałe ryciny, chyba Andriollego. Słuchając po obiedzie, w czasie obowiązkowego leżakowania opowiadań Mamy, mogliśmy oglądać odpowiednie ilustracje, bardzo przemawiające do dziecięcej wyobraźni.
Kiedy byliśmy już starsi, przed Pierwszą Komunią poznawaliśmy zasady katechizmu, życie i mękę Chrystusa oraz podstawowe dogmaty, od tajemnicy Eucharystii poczynając. Później przychodził czas na historię Kościoła, przedstawianą nam bardzo
gruntownie
. Wiedzieliśmy więc i o reformie kluniackiej i o strasznych skutkach zasady Cuius regio, eius religio (Czyja władza, tego religia), ale np. wojny krzyżowe były nam ukazywane tylko jako najwyższy zryw wiary, a mnich z Cluny, późniejszy papież Urban II, tylko jako wielki święty, o schizmatykach i heretykach słyszeliśmy wyłącznie informacje negatywne, a Kościół był w Mamy wykładach instytucją nieomylną i najwyższym, niepodważalnym autorytetem.
Myślę jednak, że w sumie wynieśliśmy z domu o wiele gruntowniejsze wykształcenie religijne niż większość naszych rówieśników.
|