* * *
W getcie Julia przygarnęła dziewczynkę-sierotę, tak że do schronu u młynarza nad stawem poszli we czwórkę, razem ze starym ojcem Szymona, który przypadkiem ocalał i zmarł w schronie ze starości. Pochowali go na podwórzu, nocą, cichaczem, w obawie przed sąsiadami i psami. Była zima, ziemia ścięta mrozem. Na strychu siedzieli rok i nikt prócz młynarza o nich nie wiedział. Julia uczyła dziewczynkę czytać i pisać, Szymon
przyswoił
jej tabliczkę mnożenia. W schronie dziewczynka zaczęła mówić do Julii "mamo".
Nazajutrz po wyzwoleniu Szymona powalił tyfus. Silny, zwalisty Szymon doczekał wyzwolenia i zmarł w pierwszym tygodniu wolności. Julia mówiła, że przeczuła wszystko i że kiedy Szymon zagorączkował, postawiła kreskę na przybranej córce.
|