orzystywane są przeważnie na siano, a w mniejszym stopniu jako pastwiska. Grunty Zakopanego, w związku z postępującą urbanizacją z jednej, a obniżeniem poziomu wód gruntowych w drugiej strony, stale wysychają, co powoduje zanikanie charakterystycznych dla tych terenów żyznych torfowisk niskich („młak”) i podmokłych łąk, które dziś znajdują się jeszcze w okolicach Olimpu (pod Skocznią) i na Żywczańskiem. Tereny wykorzystywane rolniczo (poza pasterstwem) lokują się przeważnie na obrzeżach miasta.
Wśród drzew zakopiańskich zdecydowanie dominuje świerk oraz jesion, wykorzystywany od stuleci w celach gospodarczych. Jesionom często towarzyszą
jawory
i drzewa tych dwóch gatunków stanowią najczęstsze otoczenie góralskich domów. Przydomowe ogródki ozdabiane są czasami przyniesioną z Tatr limbą i kosodrzewiną. Do częściej spotykanych gatunków drzew należy także jodła, jarzębina, olcha szara – spotykana zwykle na obrzeżach potoków – i buk, czasem występujący w niskiej formie krzaczastej (wykorzystywany w żywopłotach). Sporadycznie widuje się klony i lipy, jeszcze rzadziej białe brzozy i kasztanowce, a zupełnie wyjątkowo spotyka się dąb. Większość z tych drzew została sztucznie wprowadzona do środowiska przez człowieka.
Zbiorem roślin sztucznie sadzonych, w tym dla Zakopanego zupełnie obcych, jest park miejski, między ulicą Grunwaldzką a Krupówkami.
|