Na czym polega operacja
Najczęściej operuje się osoby z niewielką nadwagą lub wręcz szczupłe, których sylwetkę zniekształca lokalnie nagromadzona tkanka tłuszczowa w okolicach brzucha, bioder, kolan, łydek czy pośladków. Możliwe jest wówczas zlikwidowanie wszystkich tych mankamentów podczas jednego zabiegu (rys. 1). W zależności od wspólnej decyzji pacjenta i chirurga liposuction może być wykonane w klinice lub dobrze wyposażonym gabinecie w znieczuleniu miejscowym, ogólnym lub przewodowym (rozdział poświęcony rodzajom znieczulenia na stronie 83). Liposuction wykonuje się trzema metodami. Są to: l Klasyczne liposuction za pomocą specjalnego ssaka elektrycznego wytwarzającego próżnię. Obecnie jest to sposób najczęściej stosowany. l Liposuction strzykawkowe, w którym podciśnienie wytwarza się za pomocą specjalnej strzykawki. Pozwala to usuwać tkankę tłuszczową bardziej równomiernie i w sposób mniej inwazyjny. Po operacji zasinienia i obrzęki są mniejsze (krótszy jest zatem okres rehabilitacji), efekt kosmetyczny zaś lepszy. l Liposuction ultradźwiękowe jest najnowszym sposobem usuwania tkanki tłuszczowej. Komórki tłuszczowe rozbija się za pomocą ultradźwięków wytwarzanych przez specjalną sondę, a następnie tłuszcz odprowadza na zewnątrz. Wynalazcy tej metody podkreślają szczególnie dobre efekty kosmetyczne. Większość chirurgów odnosi się jednak do liposuction ultradźwiękowego z pewną rezerwą, gdyż jest to metoda stosowana od niedawna i nie są znane jej odleglejsze skutki. Niezależnie od wybranej metody, pierwszym etapem operacji jest nastrzyknięcie* wybranych miejsc płynem ułatwiającym odsysanie tkanki tłuszczowej. Następnie w operowane miejsce przez kilkumilimetrowe nacięcia (ulokowane tak, aby blizna nie rzucała się w oczy, na przykład w fałdach skórnych w zgięciach stawowych) wprowadza się
tępo
zakończoną sondę z otworkami, za pomocą której usuwa się tłuszcz (rys. 2). Tkankę tłuszczową można odsysać z dwóch warstw: płytkiej (tzw. liposuction powierzchowne) i głębokiej. Pierwsza z wymienionych metod niesie za sobą ryzyko powstania nierówności po operacji oraz wymaga od chirurga dużo większych umiejętności, jednak daje najlepsze wyniki. Pozwala nawet, tak jak wspomnieliśmy na samym wstępie, zniwelować nieładne zraziki występujące w cellulitis (strona 71). Operację kończy założenie kilku szwów na wcześniej wykonanych nacięciach. Bezpośrednio po zabiegu pacjentowi nakłada się specjalne ubranko. Spełnia ono nie tylko rolę opatrunku uciskowego zapobiegającego nadmiernym obrzękom, ale ułatwia obkurczanie się skóry (rys. 3). Niekiedy zamiast ubranka nakłada się opatrunek z szerokich samoprzylepnych plastrów, unieruchamiających operowane miejsca. Zależnie od rozległości zabieg trwa od 45 minut do ponad 2 godzin.
Czego można oczekiwać po operacji
|