ymi" miała doraźny charakter i sprowadzała się do wymiany profesorów, stypendystów oraz publikacji naukowych. W roku akad. 1930/1931 odwiedziło Polskę w celu wygłoszenia wykładów i nawiązania kontaktów naukowych 21 uczonych z zagranicy. Z powodu "niesprzyjających warunków gospodarczych" w kraju jedynie 7 uczonych polskich wyjechało zagranicę w celu wygłoszenia wykładów. W następnym roku akademickim wymiana profesorów została również ograniczona wobec "szczupłości środków finansowych" MWRiOP156.
Z funduszy MWRiOP była też prowadzona wymiana młodych pracowników naukowych. Na początku lat trzydziestych Polska udzielała corocznie po dwa stypendia dla obywateli Francji, Włoch, Rumunii, Węgier, Jugosławii i po jednym dla obywateli Czechosłowacji i Bułgarii. W zamian w wymienionych państwach korzystali ze stypendiów polscy naukowcy w takiej samej liczbie. Wyjątek stanowiła Francja, która udzielała Polakom dziesięciu stypendiów
ośmiomiesięcznych
. Ponadto MWRiOP przyznawało od początku lat dwudziestych stypendia naukowe cudzoziemcom pragnącym poznać filologię, literaturę i historię polską, lub też kształcić się w uczelniach polskich w innych dziedzinach. W roku akad. 1930/1931 15 cudzoziemców skorzystało z polskich stypendiów rocznych lub dziesięciomiesięcznych 157.
Ważną a stosunkowo prostą i mało kosztowną formą współpracy naukowej z zagranicą była wymiana publikacji. PKMWI prowadziła stałą wymianę książek z innymi "komisjami narodowymi" oraz zagranicznymi instytucjami i towarzystwami naukowymi. Akcje tę, rozpoczętą w 1925 r., kontynuowano z różnym nasileniem w następnych latach. W 1925 r. PKMWI zawarła porozumienie z Departamentem Badań Naukowych i Przemysłowych w Londynie o wzajemnej wymianie wydawnictw pomiędzy Departamentem a szeregiem towarzystw nau
|