ołdującym tej odmianie pseudonimu artysty, co budziło kiedyś tak żywe i... bezprzedmiotowe spory: jak zwykle konwencję narzucił społeczny obieg! - przyp. RR] Może "Pielgrzyma"? Ale nie. Dobrze, że to będzie Wodecki. Niemen rozgłosu nie potrzebuje. Wodeckiego warto poprzeć, bo mniej znany, lecz kulturalny i muzykalny, a te cechy w naszym piosenkarstwie należą raczej do rzadkości. Poza tym "Ballada o Jasiu i Małgosi" jest doskonale zaaranżowana i świetnie zagrana. Dobrze zrobiłem, że ją wybrałem.
Rejestracja programu odbyła się stosunkowo sprawnie. O palmę pierwszeństwa
rywalizowały
piosenki w wykonaniu Krystyny Prońko, Krzysztofa Krawczyka, Bogusława Meca, Zbigniewa Wodeckiego i... Czesława Niemna, który na tę okazję specjalnie opracował pieśń skomponowaną do "Snu srebrnego Salomei" Słowackiego, zresztą kapitalną. Prezenterzy siedzieli na wysokich rusztowaniach, przykrytych folią. Mało sobie zębów nie wybiłem wdrapując się na ten szafot. Pytałem zresztą, gdzie jest gilotyna, bo jakbym przeczuł, że ktoś komuś coś tutaj utnie. Publiczność miała głosować w ten sposób, że zwolennicy określonej piosenki zbiorą się pod rusztowaniem jej prezentera.
Było z czego wybierać. Melodyjna i łatwa ballada Meca. Emocjonalna interpretacja Krystyny Prońko. Lekka, popularna piosenka Krawczyka. Urocza, nastrojowa piosenka Wodeckiego. I do tego trudna, zagęszczona, pełna wysmakowanych brzmień i niezwykłych efektów pieśń Niemna. Zastanawiałem się, jak się rozłożą głosy. Przecież ta publiczność, choć wybrana (była duża grupa młodzieży i kilkunastu członków warszawskiego klubu "Hi-Fi") jest w takim samym stopniu produktem Telewizyjnej Akademii Smorgońskiej
|