2. benzodiazepiny. Stosuje się je wobec osób z zespołem otępienia, w którego przebiegu występuje pobudzenie psychoruchowe (zaburzenia snu) i zachowania agresywne. Obserwuje się liczne niepożądane działania uboczne tych leków, w postaci na przykład nadmiernej senności czy zmniejszenia napięcia mięśni albo odwrotnie, nasilone reakcje paradoksalne, charakteryzujące się nadmiernym pobudzeniem i zaburzeniami świadomości;
3. leki przeciwdepresyjne. Większość trójpierścieniowych leków antydepresyjnych ma silne działanie
antycholinergiczne
, dlatego ich ordynowanie ludziom starszym cierpiącym także z powodu demencji okazuje się mało użyteczne, a wręcz szkodliwe;
4. inhibitory acetylocholinoesterazy. Leki drugiej generacji, także riwastygmina i galantamina, powodują poprawę przewodnictwa cholinergicznego bez większych skutków niepożądanych. W następstwie ich działania u pacjenta dochodzi do zmniejszenia istniejących już dysfunkcji intelektualnych, które nie ulegają wyrównaniu po przerwaniu leczenia. Ostatnio stwierdzono, że leki te mają też korzystny wpływ na objawy inne niż otępienne, w tym depresję, niepokój, urojenia czy pobudzenie psychoruchowe (Gut
|