które pochodzą od drobnych os, żyły w środkowej kredzie (Armania). Początki mrówek społecznych udokumentowane są znaleziskiem z późnokredowego bursztynu (Sphecomyrma). Współwystępujący z innymi mrówkami w eoceńskim bursztynie bałtyckim Prionomyrmex był podobny do dzisiejszych mrówek o stosunkowo
dużych rozmiarach ciała, które rozrzucają jaja po dnie swojego gniazda, a larwy pełzają żywiąc się przynoszonymi przez robotnice pociętymi owadami. U wyżej uorganizowanych mrówek jaja i larwy są pieczołowicie
składowane
, nieruchomo czekając na przeżuty pokarm. Robotnice mrówek z reguły wykazują daleko posuniętą zmienność rozmiarów ciała i pokroju głowy. W licznych przypadkach doprowadziło to do pojawienia się kast rozdzielonych mniej lub bardziej wyrazistymi lukami. Nigdy jednak nie doszło do aż tak daleko posuniętego polimorfizmu jak w przypadku organizmów tworzących kolonie drogą bezpłciowego rozmnażania (pączkowania; np. mszywiołów).
Mrówki nie były zresztą pierwszymi społecznymi owadami. Z jednej z mezozoicznych
|