ponad 8,5 miliona. Po latach pięćdziesiątych przeważały głośniki i aparaty lampowe, a ich jakość - zdarzało się - pozostawiała wiele do życzenia. Potem na rynku pojawiły się aparaty tranzystorowe i one z czasem zaczęły przeważać. W 1970 roku istniały 3 programy ogólnokrajowe i 16 rozgłośni regionalnych. Te ostatnie obok retransmisji nadawały w około 20% własne programy lokalne. Wszystkie programy ogólnopolskie emitowały przez cały dzień. W 1976 roku uruchomiono IV ogólnopolski program radiowy.
Radio pełniło wobec swoich odbiorców wiele funkcji. Obok informacyjnej - propagandową, obok oświatowej -
rozrywkową
. Upowszechniało muzykę i literaturę. Rozwijało własne formy wypowiedzi: słuchowisko, powieść radiową, reportaż. W latach sześćdziesiątych największym powodzeniem cieszyły się audycje rozrywkowe, na przykład podwieczorki przy mikrofonie (słuchane przez 90% odbiorców), dzienniki (70%), słuchowiska oraz powieści radiowe: Matysiakowie, W Jezioranach (około 65%), muzyka rozrywkowa i taneczna (60%). Blisko jedna czwarta audytorium słuchała prozy oraz audycji reklamowych. Natomiast mniej było zainteresowanych programami oświatowymi (17%), muzyką poważną (10%) i poezją (10%).
Warto podkreślić, że radio było głównym, najszerzej dostępnym komunikacyjnym oknem na świat. Wprawdzie również ono było kontrolowane przez aparaturę zagłuszającą, zwłaszcza serwisy informacyjne i audycje polityczne rozgłośni radiowych nadających z zagranicy w języku polskim, mimo to jednak stwarzało pewien margines dopływu wiadomości poza zasięgiem cenzury. Radio udostępniało również polskim słuchaczom zjawiska popularne na Zachodzie, a w kraju źle tolerowane, jak na przykład muzyka jazzowa czy
|