Opowiadałam mu o moim mężu, który mnie bił i gwałcił, zanim zdecydowałam się na rozwód. On też miał za sobą problemy rodzinne, boleśnie przeżył próbę odebrania mu dzieci przez żonę. Mężczyźni lubią kobiety, które kiedyś były poniewierane, traktowane brutalnie, a potem i tak umiały być piękne i silne.
Miał koło pięćdziesiątki, ja grałam kobietę
trzydziestosześcioletnią
. Byłam synonimem sukcesu. Chciał, żebym chodziła w krótkich spódniczkach. Nigdy nie doszło do spotkania, bo przecież tak miało być. On jednak cały czas miał nadzieję. I muszę przyznać, że podsycałam jego złudzenia. Mówiłam, że nie warto się spotykać, że nasz związek i tak nie miałby szans. - I co z nas za para? - śmiałam się. - Dwoje wykolejeńców.
Ale jednocześnie od początku zwodziłam go, że może kiedyś się spotkamy. On cały czas miał podsycane złudzenie realności - to się nazywa profesjonalnie: zawieszanie niewiary. Im bardziej byłam realna dla takiego faceta, tym żywiej gra toczyła się dalej.
|