Lepiej nie stawiać zbyt wielu pytań. Lepiej przez ten jeden jedyny wieczór, tylko raz w roku, zapomnieć o tym, gdzie jesteśmy.
To przecież doroczna fiesta w Tala. Kiedy inne barrios urządzają fiesty dla uczczenia swych patronów, my obchodzimy w naszej osadzie rocznicę założenia sanitarium. A co to takiego? Ano dawniej zwano zamknięte zakłady dla trędowatych leprozoriami. Potem rząd Filipin kazał zmienić nazwę na sanitaria. Tu mieści się więc sanitarium Środkowego Luzonu. Owszem, biorą udział w obchodach zarówno kościół katolicki, jak i
protestancki
, a także Iglesia Ni Kristo – ale niewiele jest religijnych akcentów w programie fiesty. Bawimy się i tańczymy, naturalnie ci, którzy tańczyć jeszcze mogą.
W Tala mieszkają przecież tylko trędowaci. W dzielnicy handlowej trędowaci kupcy sprzedają swe towary trędowatym nabywcom. Policja złożona z trędowatych strzeże ładu i porządku. Teraz jest okres wyborów, a więc osadę oblepiają plakaty zachwalające cnoty kandydatów. Bo przecież chorzy na trąd cierpią czasem na naciek strun głosowych, mają charakterystycznie ochrypłe głosy, ale nie tracą głosu, jaki można wrzucić do urny wyborczej.
|