- Do dna! Do dna, cudzoziemcze miły! - poinstruował stojący przy tronie szambelan w ogromnym różowym toczku.
- Na zdrowie! Za zdrowie Najjaśniejszego Pana! - dworzanie odpowiedzieli tubalnie,
dzierżąc
pełne kielichy.
Czworo muzykantów w pasiastych pidżamach chwyciło za instrumenty. Zabrzmiała skoczna melodia. Z ogromnych żyrandoli posypało się konfetti. Ożyły rozmowy, stuknięcia kielichów, część dworzan ruszyła w tan, reszta opadła wdzięcznie na materace i zabrała się do biesiady. Każdy wsypywał proszki, zalewał czymś płynnym i do pary królewskiej przepijał.
|