bogato wyposażony przez książąt i możnych wołoskich. Większość budynków to późne konstrukcje, XIX-wieczne, łącznie z katolikonem, pięknie malowanym w 1817 roku. Starsze malowidła zachowały się w niektórych kaplicach, a jest ich osiem. Dwie słynące łaskami ikony to Akatystos i Epakouousa, czyli Matka Boska Wysłuchująca Modlitw. W bibliotece zachowało się 540 manuskryptów, w tym w językach słowiańskich, i 8000 ksiąg, w tym wiele starodruków. Zamieszkuje klasztor mniej niż 20 mnichów bułgarskich.
Po kilku minutach żeglugi wyłania się malowniczo posadowiony na samym brzegu monaster Dochiariu, prezentujący się jako ściśnięte w murach miasteczko z dominującą nad dachami potężną wieżą z krenelażami. Założony z końcem X wieku przez Eutymiusza, ucznia Atanazego Atonity, został oddany w opiekę Michałowi Archaniołowi. W XIV wieku bogato uposażony przez Jana V Paleologa i cara serbskiego Stefana Duszana. W XVI wieku wzięty w opiekę przez hospodarów mołdawskich i wołoskich. Czynnie włączył się do walki o niepodległość Grecji w latach 1821-1831, co przypłacił konfiskatą majątków i śmiercią wielu mnichów. Budynki pochodzą z różnych okresów, obecny katolikon ufundowali w XVI wieku hospodar wołoski Aleksander z małżonką Roksandrą. Posiada wspaniałe malowidła w duchu szkoły
kreteńskiej
, częściowo wykonane w 1568 roku przez sławnego malarza Tzortzisa. Niezwykłej piękności ikonostas wyrzeźbiono w drewnie w 1783 roku. W refektarzu wartościowe polichromie z 1700 roku. Czczona ikona Matki Boskiej Gorgoepekoos i fragment Krzyża Świętego. W umieszczonej na samym szczycie wieży bibliotece przechowuje się 441 manuskryptów, niektóre iluminowane, i 3000 ksiąg. Mieszka tu około 20 mnichów.
Wysoko na wzgórzach, w znacznym oddaleniu od wybrzeża, widnieje ledwie widoczny wśród lasu monaster Kastamonitu (Konstamonitu) położony w przepięknej scenerii. Jak nazwa może sugerować, a wersję tę podtrzymują mnisi, klasztor miał ufundować sam Konstantyn Wielki. Prawdziwy jest wiek XI, kiedy jego istnienie odnotowano w dokumentach. Spustoszony w 1308 roku przez Katalończyków, dźwigał się ze zgliszczy przez dziesięciolecia, wspomagany przez despotesa Jerzego Brankowicia i księżnę serbską, Annę
|