Klasyfikacja morfologiczna lodowców
Próby sklasyfikowania lodowców są tak dawne, jak historia glacjologii. Istnieje wiele różniących się typologii. Tradycyjnie rozróżniano lodowce typu górskiego (alpejskiego) i wielkie lądolody oraz zwykle także różne typy
pośrednie
(np. Geike, 1894; Hess, 1904; Tricart, Cailleux, 1962; Embleton, King, 1975).
Pewnym wskaźnikiem zależności lodowca od topografii jest układ kierun ków ruchu lodu, co uwypuklił w swej klasyfikacji W.H. Ahlmann (1940, 1948). Do niej nawiązują współczesne próby sklasyfikowania morfologicznego lodowców (np.: Robin, 1967; Szumski, 1968; Müller i in., 1977; Baranowski, 1977). Wyróżniono trzy główne grupy lodowców: 1) lodowce w postaci ciągłych pokryw z lodem spływającym radialnie we wszystkich kierunkach; 2) lodowce w postaci zaznaczających się strug lodowych, z możliwością w
|