Dane tekstu dla wyniku:	1
Identyfikator tekstu:	PWN_1202900000174
Tytuł:	TO BYŁO BARDZO DAWNO…
Wydawca:
Źródło:	Antena nr 12
Kanał:	#kanal_prasa_tygodnik
Typ:	#typ_publ
Autorzy:	Zofia Krzyżanowska,
Data publikacji:	1957
Najpierw był masowy ruch radioamatorów. Zanim powstała w Warszawie pierwsza stacja eksperymentalna nadająca program radiowy — Polska była już pokryta gęstą siecią amatorskich kółek ujętych w ramy organizacyjne, dysponujących własnymi funduszami i dość szeroko rozwiniętą prasą. W małych miasteczkach i nawet na wsiach pracowali pojedynczo i zespołowo zrzeszeni amatorzy — krótkofalowcy. Radioamatorzy. Oni przygotowywali społeczny grunt dla powstania sztuki radiowej. Gdy w poszczególnych krajach przedsiębiorstwa uruchomiły stacje i zaczęły nadawanie programów, to podchwytywały tylko inicjatywę masową, zaspokajały istniejące społeczne potrzeby. Druga w Polsce po Warszawie radiostacja w Poznaniu powstała na wniosek Radioklubu Wielkopolskiego z funduszów społecznych. Przez długi czas liczba radioamatorów przewyższała ilość radioabonentów : więcej ludzi eksperymentowało w zakresie radiowej techniki — niż słuchało oficjalnych programów. Nie bez powodu miesięczniki i tygodniki radioamatorów głosiły hasło: "każdy radioamator — radioabonentem". Zainteresowania techniczne łączyły się zresztą silnie z zainteresowaniami programowymi. Współpraca radia z kołami amatorów była oczywistą koniecznością. Oni zabierali głos w sprawach układu, treści i jakości programu. Wypowiadali się o jego słyszalności i warunkach odbioru. Krytykowali zbytni dydaktyzm. Postulowali zmiany: nowe pozycje, koncerty rozrywkowe, przesunięcia w porze nadawania.