za progiem. Autor Wehikułu czasu nie chce cofnąć się w neolityczną przeszłość, nie chce też umknąć do przyszłości, jakiej spodziewa się za dwa tysiące lat - chce zbadać teraźniejszość, która wydaje mu się równie egzotyczna, ale i o wiele ciekawsza. Autor Wyspy doktora Moreau, gdzie opętany profesor przetwarza zwierzęta na ludzi, chce zobaczyć krainę, w której profesjonalni politycy dokonują eksperymentu: wierzą (albo mówią, że wierzą) w zlikwidowanie z czasem tego, co w człowieku jest z bestii.
Przyjeżdżam -
telegrafował
Wells do Gorkiego, którego uważał za swojego przyjaciela - i dodał, że jest entuzjastą przemian zachodzących w Rosji; marzy o rozmowie z Leninem. Drogi Wellsie, napisał Gorki, hotele w Piotrogrodzie nie działają, będzie pan mieszkał u mnie; zajmie się panem moja sekretarka, urocza hrabina Benckendorf-Zakriewska (Mura, tłumacząc na angielski te komplementy, miała prawo rozjaśnić się z zadowolenia).
Wells przyjechał 1 października, wraz z synem, dwudziestoletnim Gypem, który całkiem nieźle władał rosyjskim. Pomieścili się w mieszkaniu przy Kronwerskim 23, apartament doprawdy był z gumy. Wells ożywiony, ciekawy wszystkiego, błyskotliwy. Gyp od razu zaprzyjaźnił się z młodymi, Maksymowi podarował piżamę, ostatnią londyńską nowość. Przewodniczką i tłumaczką gościa została, tak jak to zapowiedział Gorki, Mura - co więcej, Kreml wyraził na to oficjalną zgodę.
|