Dane tekstu dla wyniku: | 16 |
Identyfikator tekstu: | IJPPAN_p00002623416 |
Tytuł: | Młode gwardie |
Wydawca: | Polityka - Spółdzielnia Pracy |
Źródło: | Polityka nr 2573 |
Kanał: | #kanal_prasa_tygodnik |
Typ: | #typ_publ |
Autorzy: | Krzysztof Burnetko, |
Data publikacji: | 2006-09-30 |
Schleichera. Zauważa przy tym, że im bardziej totalitarny jest system władzy, tym silniej kontroluje własnych hunwejbinów - a tych, którzy choćby potencjalnie mogą okazać się niepokornymi, bez litości eliminuje. W Niemczech za miękki okazał się nawet szef Hitlerjugend Baldur von Schirach. Ten autor programu "rewolucji wychowania" niemieckiej młodzieży, skazany zresztą później w Norymberdze jako jeden z winnych zbrodni Trzeciej Rzeszy, został w pewnym momencie odsunięty przez führera od wpływów.
Bywało jednak, że to właśnie z szeregów hunwejbinów wyrastali kontestatorzy systemu. We Włoszech wokół Giuseppe Battai, jednego z czołowych teoretyków faszyzmu, skupia się z czasem grupa rozczarowanej praktyką systemu młodzieży i ogłasza program "faszyzmu o ludzkim obliczu". Kilku zdegustowanych faszystowskich hunwejbinów rzuciło się też w przeciwną ekstremę , czyli w komunizm. - Także do ZMP wstępowali nie tylko karierowicze, ale i ludzie ideowi. To oni w Październiku 1956 r. stanęli na czele niezależnych inicjatyw politycznych - podkreśla dr Dariusz Libionka z IPN. Amerykański sinolog z Uniwersytetu w Princeton Martin K. Whyte przekonuje z kolei, że nawet niektórzy uczestnicy Rewolucji Kulturalnej stali się potem pionierami rozwoju społeczeństwa obywatelskiego. "Czerwonogwardziści i zrewolucjonizowana młodzież robotnicza doświadczyli nieznanej im wcześniej autonomii i tworzyli mnogość organizacji oraz frakcji w szkołach i zakładach pracy" - relacjonuje tezę Whyte’a prof. Krzysztof Gawlikowski. Upowszechnienie zaś podczas Rewolucji Kulturalnej wypowiedzi M |