Dane tekstu dla wyniku:	1
Identyfikator tekstu:	PELCRA_1303919931126
Tytuł:	NAUKA
Wydawca:	Agora S.A.
Źródło:	Gazeta Wyborcza
Kanał:	#kanal_prasa_dziennik
Typ:	#typ_publ
Autorzy:	Jarosław Włodarczyk,
Data publikacji:	1993-11-26
Inne zaćmienie Księżyca, z 20 września 331 roku p.n.e., przyniosło klęskę perskiemu władcy Dariuszowi III i utratę korony na rzecz Aleksandra Wielkiego. 1 października wojska macedońskie pokonały armię perską w bitwie na równinie między Arbelą i Gaugamelą w Asyrii. Dariusz musiał uciekać, zaś wkrótce potem został zamordowany przez spiskowców. Obie porażki, greckiego wodza i perskiego króla, skojarzył z zaćmieniem Księżyca grecki biograf Plutarch z Cheronei. Krwawy Księżyc pojawił się również na niebie 22 maja 1453 roku, wieszcząc obrońcom Konstantynopola rychłe zdobycie miasta. Rzeczywiście, w tydzień później, 29 maja, wojska tureckie po 53 dniach oblężenia zdobyły stolicę Cesarstwa Bizantyńskiego, przypieczętowując tym samym jego upadek. Chrześcijańska Europa stanęła oko w oko wobec potęgi Imperium Osmańskiego , rozpościerającego się od Eufratu po Dunaj. Trzeba jednak przyznać, że i chrześcijańscy wojownicy potrafili wykorzystać zaćmienie Księżyca jako sprzymierzeńca w walce. Ponad 300 lat przed upadkiem Konstantynopola, 16 czerwca 1117 roku, podczas jednej z wypraw krzyżowych rycerze łacińscy wdarli się na przedmieścia miasta Hamat, gdy oczy niemal wszystkich skierowane były ku skąpanej w czerwieni tarczy Księżyca. Arabski kronikarz Sibt Ibn El-Dżeuzi zanotował, że zginęło wówczas 120 mieszkańców miasta.