przyszła kolej na strzelanie. Byłem bardzo przejęty. Straszyli nas, że jak źle będziemy trzymać broń to oderwie nam kciuk (oczywiście nikt w to nie wierzył). Postępowałem według komend i po odbezpieczeniu i przeładowaniu broni zacząłem celować. Stwierdziłem, że nic nie widzę i strzelałem na wyczucie. Ku mojemu zdziwieniu kilka razy trafiłem w tarczę i zdobyłem kilka punktów. Następnym razem było lepiej. Świeciło słońce i tarcze były dobrze oświetlone. Ustrzeliłem wtedy 45 pkt. na 50 możliwych.
Nadchodzi długo oczekiwana przysięga. Odliczaliśmy do niej dni tak jak stare wojsko odliczało dni do cywila. W dzień poprzedzający to "uroczyste" wydarzenie przeprowadziliśmy gruntowne porządki. Wysprzątaliśmy na błysk sale wykładowe,
zamietliśmy
chodniki i wreszcie sprzątnęliśmy całą baterię. Rodziny nie były wpuszczane na teren szkoły, a przysięga miała się odbyć na stadionie za ogrodzeniem.
Nareszcie. Jest 9 grudnia 1995 roku. Lekki mrozek (chociaż odwiedzający mnie narzekali na mróz). Pobudka, nie ma zaprawy. Idziemy na śniadanie i widzimy już ludzi za płotem. Wypatrujemy swoich, ale nikt z nas nikogo bliskiego nie zauważył. Jest jeszcze wcześnie i nie wszyscy dojechali. Słychać krzyki wolnych ludzi zza płotu nawołujące swoich. Nie muszę chyba pisać jakie to robiło wrażenie (nie potrafił bym tego nawet wyrazić słowami). Po śniadaniu jeszcze jakieś przygotowania. Już wiemy że wszy
|