sobie na spacer w górę i wdychał czyste powietrze. Miałem swoje miejsca. Z jednego widać było całe miasto aż do rzeki i dalej, do wzgórz na horyzoncie, z innego rozpościerał się widok na zalesione i dzikie szczyty. Wokół kościelnej wieży zakończonej blaszanym hełmem z iglicą obracał się świat, gdy chodziłem po górach nad Cichą Doliną. Poszukiwałem czegoś. Obok kościoła znajdował się cmentarz, na którym pochowani byli dziadek i ciotka. Otoczony murkiem, łagodnie opadał na stokach wokół świątyni.
We wnętrzu idę główną nawą, trzymam się lewego rzędu ławek. Przez jedno z bocznych okien właśnie wpadł promień słońca i oświetlił fragment wypolerowanej posadzki. Podnoszę głowę i patrzę wprost na obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem. Mienią się złote korony, wzrok Madonny ogarnia całe wnętrze, jest łagodny i słodki.
Cynobrowe
, pełne, kobiece usta. Rumiany Synek wpatruje się w twarz Mamusi.
Babcia mówi, uchylając firankę i spoglądając na idących w niedzielę do kościoła ludzi:
|