istycznym. Już w roku 1738 ksiądz Bruno Osiecki pisał: . Komentarz chyba zbyteczny, a aluzja do świętości miasta aż nader wyraźna. Miał być Wawel i Kraków miejscem wiecznej transmutacji ducha narodu, sanktuarium władzy świeckiej i duchownej. Dla pokolenia zrodzonego w niewoli był zawsze Wawel symbolem nieskalanej przeszłości i zapowiedzią mistyczną rychłego zmartwychwstania Rzeczypospolitej. Wawel był sumą wszystkiego co najlepsze i najświętsze w narodzie, nie obarczone grzechem pierworodnym.
Każde odkrycie archeologiczne dokonane na Wawelu na początku XX stulecia pobudzało wyobraźnię, a praca dla tego sanktuarium uchodziła za najwyższy zaszczyt dla Polaka. Odkrycia dokonane na tym "świętym wzgórzu" w okresie poprzedzającym wybuch pierwszej wojny światowej, jak i te w czasie wojny, stanowiły prawdziwą rewelację dla rodaków, przeżywających lęk o niepewny los ojczyzny, jak i nadzieję na odrodzenie się państwowości. Odkrycie rotundy Najświętszej Marii Panny, kościoła Św. Gereona mocno oddziałało na wyobraźnię współczesnych tym wydarzeniom. Szerzący się wówczas mistycyzm, wyrosły na młodopolskim gruncie, stał się silną podnietą dla uczuć patriotycznych. Oddziaływa też orient w wydaniu hinduskim. Zresztą sięganie do filozofii
indyjskiej
, w okresie dwudziestolecia międzywojennego, wybiegało znacznie poza epokę Młodej Polski. W kręgach intelektualnych modna była filozofia hinduska, podobnie jak seanse spirytystyczne. Wieści o spotkaniach w Polsce docierały w owym czasie do zachodnich kręgów teozoficznych, dotarły także do Londynu. I tutaj wybuchła prawdziwa sensacja. W jednym z czasopism teozoficznych, ukazujących się w Londynie, doniesiono, że na Wawelu odnaleziono święty kamień, rzekomo pochodzący z czasów jeszcze przedchrześcijańskich. To wystarczyło. Mechanizm mitu zadziałał. Wiadomość o rzekomym odkryciu tajemniczego kamienia dotarła do londyńskich wyznawców teozofii hinduskiej. Stąd wyprawy Hindusów do Krakowa. Wszystko to z czasem obrosło w legendę, potęgowaną przez niesprawdzoną plotkę...
Wedle hinduskich ezoteryków Wzgórze Wawelskie jest miejscem świętym ze względu na ów magiczny kamień, odnawiający życiodajne siły, co można wiązać z wyższym stopniem radioaktywności danego miejsca. Z rzekomym wawelskim kamieniem wiązać się mają różnorodne praktyki, o których na dobrą sprawę niewiele wiemy. Ciekawą interpretację tradycji o świętym kamieniu przytacza znany pisarz Tadeusz Kudliński:
|