Kaneyasu z nieskrywaną przyjemnością patrzył na starego, który błyskawicznie i śmiesznie się zalał. Nawet w nikłym, pełgającym świetle żarówek widać było, jak zarumieniły mu się szczyty wydatnych kości policzkowych. Kaneyasu znał się trochę na twarzach i raptem uświadomił sobie, że inżynier urodził się na Okinawie. Spojrzał na Takemitsu jeszcze cieplej.
Lubił ludzi z Okinawy za ich zadziwiający dystans do wszelkich wstrząsów i niespodzianek. Czasem nadmiernie krzykliwi i
pobudliwi
, nigdy nie tracili wewnętrznej równowagi i pogody ducha.
- Tak, tak, panie inżynierze. Kiedy przegrywa się wojnę, ludzie tracą pion. - Podniósł szklankę i popatrzył pod światło.
|