Osoby duchowne odbywały podróże do Stolicy Apostolskiej w ważnych sprawach Kościoła. Około 1000 roku udała się do Rzymu wyprawa w związku z wyświęceniem na pierwszego arcybiskupa gnieźnieńskiego Radzima Gaudentego, brata św. Wojciecha. Zorganizowaniem i wyposażeniem orszaku towarzyszącego biskupowi zajął się Bolesław Chrobry.
W tym samym mniej więcej czasie wysłane zostało do Rzymu inne poselstwo z Polski w doniosłej sprawie politycznej, jaką było upraszanie papieża o koronę królewską dla księcia Bolesława. Mając już zgodę cesarza Ottona III na koronację, Bolesław wyprawił po koronę opata klasztoru Benedyktynów Astryka-Atanazego z asystą duchownych i rycerzy i oczywiście z cennymi podarunkami. W Rzymie poselstwo zastało sytuację
dramatyczną
, bo właśnie wybuchło powstanie antypapieskie. Papież i bawiący tu cesarz musieli opuścić Wieczne Miasto, udając się do Rawenny. Potrzebowali nagłej pomocy w odzyskaniu miasta. Zwrócili się o posiłki do Wenecji i do Węgier. Niestety, za przychylność Węgrów zapłacono ich księciu Stefanowi koroną przeznaczoną dla Bolesława Chrobrego. Zawiózł ją na Węgry Astryk-Atanazy i już nigdy nie powrócił do Polski. Wydarzenia te zmusiły Bolesława do odłożenia sprawy koronacji na wiele lat.
Również w okolicznościach dramatycznych dla papieża podjął starania o koronę Bolesław Śmiały, ale on łatwiej osiągnął cel, bo w okresie wojny Henryka IV z Grzegorzem VII stanął zdecydowanie po stronie papieża. W tym czasie książę utrzymywał z Rzymem dość częste kontakty, popierał bowiem dążenia papieża do rozciągnięcia opieki nad Rusią. W Boże Narodzenie 1076 roku wysłani z Rzymu legaci papiescy dokonali w Gnieźnie koronacji Bolesława.
|