Z Dar es-Salam płynąłem do Madzungi w klasie turystycznej. Dawniej pasażerowie tej klasy mieli się dobrze, czuli się jak u Pana Boga za piecem, otaczano ich wygodą i szacunkiem. Dziś linia okrętowa, "Messageries Maritimes", pobierała stosunkowo nie mniejszą niż dawniej opłatę, ale poświęcała tych pasażerów duchowi nowych czasów. Rzucała ich na żer ambicjom Trzeciego Świata. Ratowała jakieś dywidendy czy racje stanu.
Więc wygodę i szacunek dla klasy turystycznej diabli wzięli w Moroni, porcie wysp
Komoryjskich
. Podniecona chmara dwustu czy iluś świeżych pasażerów trzeciej i czwartej klasy wpadła tu na statek, by jechać z nami na Madagaskar. Byli ciemnoskórzy, rozkrzyczani, spoceni, namiętnie ruchliwi i zaborczy. Z bezwzględnością nowych zdobywców wdarli się na pokład klasy turystycznej i okupowali jej teren do końca podróży. Włóczyli się po naszych korytarzach, natarczywie otwierali drzwi do kabin, zazierali do środka i budzili pasażerów z poobiedniej drzemki. Nikt ich nie przeganiał, wszyscy ich znosili. Załoga statku nie mieszała się.
Podróżni klasy turystycznej oburzali się, ale niewiele im to pomagało. Byli to Francuzi o średnich zarobkach i dziwili się pobłażliwości załogi.
|