związaniem niż jej brak. A.K. Koźmiński uważa np., że Polska odniosła sukces mimo woli, co wynikało z dużego oporu społeczeństwa przed konsekwentnym wprowadzaniem błędnych założeńccclviii. Z takiego rozumowania wywodzi się pogląd o ograniczeniu do minimum polityki przemysłowej. Nie wszyscy jednak ten pogląd podzielają. Podobnie jak w stosunku do roli państwa w rozwiniętej gospodarce rynkowej nie ma jednoznaczności, tak również jest jej brak w odniesieniu do roli państwa w okresie transformacji.
Transformacja systemowa wyznacza nie tylko inną rolę państwa w gospodarce, ale wpływa także na sposób funkcjonowania pozostałych podmiotów. Na szczeblu przedsiębiorstwa powoduje przeobrażenia procesów decyzyjnych, co znajduje swój wyraz w formułowaniu celów oraz sposobie ich realizacji. Procedury i motywy kształtowania celów poszczególnych podmiotów działających w obrębie przedsiębiorstwa są niezwykle złożone i dokładnie nigdy nie mogą być rozpoznane. Z punktu widzenia interesów przedsiębiorstwa, znajdujących swój wyraz w sformułowanym celu, ważne jest aby maksymalnie wyeliminować sprzeczności. Im większy zakres identyfikacji celów poszczególnych podmiotów z celami przedsiębiorstwa, tym większa szansa na skuteczną realizację celu. W każdym przedsiębiorstwie udaje się osiągnąć różny stopień tej identyfikacji. Duża ilość podmiotów uczestniczących w procedurach kształtowania celów utrudnia dojście do
consensusu
. Przykładem takich trudności są państwowe przedsiębiorstwa przemysłowe.
Okres transformacji gospodarki charakteryzuje się odchodzeniem od sposobów formułowania i realizacji celów specyficznych dla gospodarki realnego socjalizmu, ale jednocześnie brakiem możliwości pełnego stosowania procedur typowych dla gospodarki rynkowej. W gospodarce centralnie sterowanej przedsiębiorstwa "mogły istnieć i rozwijać się bez wyraźnej zależności od faktycznie realizowanego zysku, a ponadto wielkość zysku zależała w dużym stopniu od decyzji administracyjnych "ccclix dotyczących mxxD
|